شهر زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان و یکی از شهرهای بزرگ و کلان شهرهای ایران است و بالغ بر۶۰۰ هزار نفر جمعیت و ۳۶۵۸۱ کیلومتر مربع وسعت دارد. نام قدیم این شهر دزآب بوده اما در زمان رضاشاه و در سال ۱۳۰۸ خورشیدی نام آن به زاهدان تغییر کرد که به معنی شهر پرهیزگاران است. این شهر از شمال به زابل، از جنوب به خاش، از قسمت شرق به کشور پاکستان و کشور افغانستان و از قرب به شهر فهرج محدود می‌شود. زاهدان دارای آب و هوای گرم و خشک است. زاهدان را شهری چند دروازه می‌دانند چرا که به دلیل مهاجرت پذیری اکثرا بومی نیستند.

از آثار تاریخی زاهدان می‌توان به مجموعه امیر توکل کامبوزیا، حسینیه یزدی ها، تلگراف خانه حرمک، منزل قدیمی شمس و خانه ابوی اشاره کرد و جاذبه های طبیعی این شهر نیز دهستان تمین، چشمه آب معدنی موسی و غار لادیز اشاره کرد.

از جمله محصولات کشاورزی شهر زاهدان ذرت دانه ای، جو، علوفه، سبزیجات و گندم است. علاوه بر کالاهای بومی زاهدان، می‌توان در این شهر کالاهای دیگری که از خارج وارد می‌شوند را نیز یافت. سوغات معروف زاهدان نیز ادویه های زاهدان، کلوچه های خرمایی، چای و انبه است. از دیگر سوغات شهر زاهدان و استان سیستان و بلوچستان می‌توان به مرکبات، انار فموز، خربزه درختی، انواع خرما و نان های محلی اشاره کرد.

مهمترین صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان و شهر زاهدان معرق، سوزن دوزی و گزبافی است. از دیگر صنایع دستی این شهرمی‌توان به سفال سازی، خراطی، سکه دوزی، نمد مالی، حصیر بافی، قالی بافی، گلیم بافی اشاره کرد. از جمله غذاهای محلی زاهدان و استان سیستان و بلوچستان نیز کشک زابلی، اوجیزک، لندو، دوغ پا و تباهگ غذاهایی است که در بین مردم این منطقه معروف هستند.